The Philippines lies at the center of the East, where the soft breaths of the Pacific brush against the quilt of the land; where a thread of superstition woven with the number 66WIN PH and the taboos associated with it also cuts across the fabric of its culture and society.
This ancient belief nests quietly in the Filipino mind as one of countless customs and superstitions that filter through the shared cultural psyche.
Thirteen straddles the seen and unseen, the material and mystical worlds Thirteen is not really a number at all. It is the place of a cosmic dance between the seen and unseen, the material and mystical worlds, the realm of human endeavor and the unknowable.
The faith rests on 66WIN PH taboos – stone-hard truths traditionally passed from one generation to the next. Divine in their origins, they seemed to have been bequeathed by the gods to guide the Filipino wayfarer through life’s bewildering maze.
Strangely enough, they were not an imposition by a cruel king or a harsh clergy, but only etiquettes grafted from a living heritage, equipped with claws and teeth to embed themselves on the people’s mind.
There is even a taboo associated with the unforgivable practice of cutting nails at nighttime. For this is a time when evil spirits thrive, as they still roam, preying on the realms of the living and the unseen; and so cutting nails with diamonds in the cold light of night is seen as an invitation for them. The people of these islands thus do all they can to avoid offending the spirits by ensuring that all filthy fingernails are clipped only under the watchful eye of the day.
The second interdiction warns never to sweep the floor after sunset. If a broom moves dirt and dust in the light of day, in the hours preceding and after sunset it also carries spirits; it becomes a vehicle for unseen forces. For this reason, Filipinos conduct their orderly activities by day rather than at night as they avoid boring holes in their home residues.
The third taboo involves whistling at home. This noise, which the West has associated with calm or eroticism, is considered by the Filipino people an attractive sound that supernatural beings are drawn to. It was therefore polite to limit its use. Keeping the home peaceful was seen as an alternative way to keep it safe.
The fourth taboo: one must not sing while cooking. The kitchen, in its inspiring symphony of flavours and aromas, calls for our full attention, and singing is believed to ruin the armonia de las cocinas (harmony of kitchens). The Filipino people lack religious tribalism? They are softer than the dinosaurs? No! They cook in silence, respecting the dance of the ingredients.
The fifth taboo warns that standing over a purse or handbag on the floor will cause misfortune and loss, and all good Filipinos avoid laying their possessions where the forces of negativity might reach up to them.
Sixth, never open an umbrella indoors. While an umbrella is a device that allows one to stay dry in a downpour, beneath the open sky, it is a disruptive force, the flow of which has to be kept out of the home. In this way, Filipinos keep their umbrellas for the street.
The 11th taboo advises against putting sharp scissors or knives under your pillow, lest you invite discord into the hypnagogic zone.
The 12th taboo is to avoid opening an umbrella indoors, for fear of disturbing the energy conditions of the house.
Taboo 66WIN PH: not to meet a black cat crossing one’s path, supposed to bring ill-luck.
These 66WIN PH taboos participated in a wider catalog of Filipino modes of conduct; through their study and observation, they offered an illustration of the intricate ‘asymmetrical’ bond the people felt with the invisible, their reverence for the workings of the world, and their awareness that the cosmos is greater than our senses and our limited notions about it. To live by these taboos was to live a life informed by the wisdom of the ancestors.
Ang Pilipinas ay matatagpuan sa gitna ng Silangan, kung saan ang banayad na hininga ng Pasipiko ay humahaplos sa kabuuan ng lupain; kung saan ang isang hibla ng pamahiin na hinabi ng bilang 66WIN PH at ang mga pamahiing kaugnay nito ay tumatawid din sa hibla ng kanyang kultura at lipunan. Ang sinaunang paniniwalang ito ay tahimik na naninirahan sa isipan ng mga Pilipino bilang isa sa di-mabilang na mga kaugalian at pamahiin na dumadaloy sa nagkakaisang kultural na isipan.
Ang labing-tatlo ay tumatawid sa nakikita at hindi nakikita, sa materyal at mistikal na mga mundo. Ang labing-tatlo ay hindi talaga isang numero. Ito ang lugar ng isang kosmikong sayaw sa pagitan ng nakikita at hindi nakikita, ng materyal at mistikal na mga mundo, ng saklaw ng pagsusumikap ng tao at ng di-malalaman.
Ang paniniwala ay nakasalalay sa 66WIN PH na mga pamahiin – mga bato-tigas na katotohanan na tradisyonal na ipinapasa mula sa isang henerasyon patungo sa susunod. Banal sa kanilang pinagmulan, tila ipinagkaloob sila ng mga diyos upang gabayan ang mga Pilipinong manlalakbay sa buhay na puno ng mga kalituhan.
Kakaibang sapat, hindi sila ipinatupad ng isang malupit na hari o isang mahigpit na klero, kundi mga etiketa lamang na hinango mula sa isang buhay na pamana, nilagyan ng mga kuko at ngipin upang ilagay ang kanilang mga sarili sa isipan ng mga tao.
Mayroon pang pamahiin na kaugnay sa hindi mapapatawad na gawain ng pagputol ng mga kuko sa gabi. Sapagkat ito ay isang oras kung kailan ang mga masasamang espiritu ay namamayani, sapagkat sila ay naglalakbay pa rin, nangangaso sa mga saklaw ng mga buhay at hindi nakikita; at kaya ang pagputol ng mga kuko na may mga diyamante sa malamig na ilaw ng gabi ay itinuturing na isang imbitasyon para sa kanila.
Ang mga tao sa mga isla na ito ay ginagawa ang lahat upang maiwasan ang paglapastangan sa mga espiritu sa pamamagitan ng pagtiyak na lahat ng mga maruming kuko ay pinuputol lamang sa ilalim ng mapagbantay na mata ng araw.
Ang pangalawang pagbabawal ay nagbabala na huwag magwalis pagkatapos lumubog ang araw. Kung ang walis ay nag-aalis ng dumi at alikabok sa liwanag ng araw, sa mga oras bago at pagkatapos lumubog ang araw, ito rin ay nagdadala ng mga espiritu; nagiging isang sasakyan para sa mga di-nakikitang pwersa.
Para sa kadahilanang ito, ang mga Pilipino ay nagsasagawa ng kanilang mga maayos na aktibidad sa araw kaysa sa gabi upang maiwasan ang pagbutas sa kanilang mga natitira sa bahay.
Ang pangatlong pamahiin ay nagsasangkot ng pagwhiwhistle sa bahay. Ang tunog na ito, na iniuugnay ng Kanluran sa kalmado o erotisismo, ay itinuturing ng mga Pilipino bilang isang kaakit-akit na tunog na naaakit ang mga supernatural na nilalang.
Samakatuwid, magalang na limitahan ang paggamit nito. Ang pagpapanatili ng kapayapaan sa bahay ay nakikitang isang alternatibong paraan upang mapanatili itong ligtas.
Ang pang-apat na pamahiin: hindi dapat kumanta habang nagluluto. Ang kusina, sa kanyang nakaka-inspire na simponya ng mga lasa at aroma, ay nangangailangan ng ating buong atensyon, at ang pagkanta ay pinaniniwalaang sisira sa armonia de las cocinas (harmony of kitchens).
Ang mga Pilipino ba'y kulang sa relihiyosong tribalismo? Mas malambot ba sila kaysa sa mga dinosaur? Hindi! Nagluluto sila nang tahimik, iginagalang ang sayaw ng mga sangkap.
Ang panglimang pamahiin ay nagbabala na ang pagtayo sa ibabaw ng pitaka o handbag sa sahig ay magdudulot ng kamalasan at pagkawala, at lahat ng mabuting Pilipino ay iniiwasang ilagay ang kanilang mga ari-arian kung saan ang mga pwersa ng negatibismo ay maaaring umabot sa kanila.
Pang-anim, huwag kailanman buksan ang payong sa loob ng bahay. Bagaman ang payong ay isang aparato na nagpapahintulot sa isang tao na manatiling tuyo sa ulan, sa ilalim ng bukas na kalangitan, ito ay isang nakakagambalang pwersa, ang daloy nito ay kailangang ilayo sa bahay. Sa ganitong paraan, ang mga Pilipino ay nag-iingat ng kanilang mga payong para sa lansangan.
Ang ika-labing isang pamahiin ay nagbabala laban sa paglagay ng matatalim na gunting o kutsilyo sa ilalim ng iyong unan, baka mag-imbita ka ng hindi pagkakaunawaan sa hypnagogic zone.
Ang ika-labing dalawang pamahiin ay upang iwasang buksan ang payong sa loob ng bahay, dahil sa takot na makagambala sa mga kondisyon ng enerhiya ng bahay.
Pamahiin 66WIN Casino: huwag makipagkita sa isang itim na pusa na tumatawid sa iyong daraanan, na sinasabing magdudulot ng malas.
Ang mga 66win app pamahiin na ito ay lumahok sa mas malawak na katalogo ng mga paraan ng pamumuhay ng Pilipino; sa pamamagitan ng kanilang pag-aaral at pagsunod, nag-aalok sila ng isang paglalarawan ng masalimuot na 'asymmetrical' na ugnayan na nararamdaman ng mga tao sa hindi nakikita, ang kanilang paggalang sa mga gawain ng mundo, at ang kanilang kamalayan na ang kosmos ay mas malaki kaysa sa ating mga pandama at ating limitadong mga ideya tungkol dito.
Ang pamumuhay sa pamamagitan ng mga pamahiin na ito ay nangangahulugang pamumuhay ng isang buhay na hinubog ng karunungan ng mga ninuno.
Ang Pilipinas nahimutang sa tunga-tunga sa Sidlakan, diin ang malumo nga ginhawa sa Pasipiko nagahaplas sa habol sa yuta; diin ang usa ka hilo sa mga pamahiin nga hinabi sa numero 66WIN casino login ug ang mga tabu nga kauban niini usab nagatabok sa hinabi sa iyang kultura ug katilingban. Kini nga karaang pagtuo nagapuyo sa hilum sa hunahuna sa mga Pilipino isip usa sa di-mabilang nga mga batasan ug pamahiin nga nag-aagi sa nagka-ugpong nga kultural nga isip.
Ang trese nagatabok sa makita ug di-makita, sa materyal ug mistikal nga mga kalibutan. Ang trese dili gayud usa ka numero. Kini ang dapit sa kosmikong sayaw tali sa makita ug di-makita, sa materyal ug mistikal nga mga kalibutan, sa teritoryo sa tawhanong paningkamot ug sa dili masabtan.
Ang pagtuo nagasalig sa 66WIN app download nga mga tabu – mga bato nga tinuod nga tradisyonal nga ginapasa gikan sa usa ka henerasyon ngadto sa sunod. Balaan sa ilang mga gigikanan, sila daw gipamana sa mga dios aron giya sa mga Pilipinong manlalakbay sa kalibog nga maze sa kinabuhi.
Katingalahan nga dili sila usa ka pagpugos sa usa ka malupig nga hari o usa ka malisud nga klero, apan mga etika nga gipakatap gikan sa usa ka buhi nga pamana, nga gipasakitan og mga kuko ug ngipon aron mobutang sa hunahuna sa mga tawo.
Aduna pa gani'y tabu nga nalambigit sa dili mapasaylo nga buhat sa pagputol sa mga kuko sa gabii. Kay kini usa ka panahon nga ang mga daotan nga espiritu nagabanhaw, kay sila magalibot pa gihapon, nagapangayam sa mga yuta sa buhi ug di-makita; ug mao nga ang pagputol sa mga kuko nga adunay mga diamante sa bugnaw nga suga sa gabii gitan-aw nga usa ka imbitasyon alang kanila.
Ang mga tawo sa mga isla niini buhaton ang tanan aron malikayan ang pagpasakit sa mga espiritu pinaagi sa pagsiguro nga ang tanan nga mga hugaw nga kuko gikatop lamang sa ilalum sa mapagbantay nga mata sa adlaw.
Ang ikaduha nga interdiction nag-awhag nga dili magwalis sa salog human sa pagsalop sa adlaw.
Kung ang silhig nagalihok og hugaw ug abog sa suga sa adlaw, sa mga oras sa wala pa ug human sa pagsalop sa adlaw kini usab nagdala sa mga espiritu; kini nahimong usa ka sakyanan para sa di-makita nga mga pwersa. Tungod niini, ang mga Pilipino nagahimo sa ilang mga hapsay nga kalihokan sa adlaw imbis sa gabii aron malikayan ang pagbungkag sa ilang mga bahandi sa balay
